کد مطلب:3687 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا اين بهتر است كه انسان به خودش ارزش دهد و هر جايي نرود و هر كاري نكند در هر جمعي وارد نشد براي اينكه مبادا آلوده شود، يا اينكه وارد شود، مسؤوليت قبول كند و كار كند و سعي در رفع مشكلات داشته باشد؟

آيا اگر وقتي وارد شد بعد از مدتي ديد كه تحت تأثير جو مجموعه قرار گرفته و يك سري مسايل برايش كمرنگتر جلوه ميكند، اينجا نشانة اين است كه در منجلاب افتاده و كرامت نفس خود را از دست داده يا اينكه حالا كه وارد مجموعه شده با مسائلي روبرو ميشود كه ميبيند بايد انعطاف داشته باشد و نرمتر عمل كند و شناخت جامعتري پيدار كرده و اين مسأله قابل توجيه است؟

شكي نيست در اينكه انسان بايد در زمينة خودسازي و ديگران را ساختن تلاش نمايد به عبارت ديگر اسلام به انسان توصيه نموده كه هم خويش را بنگرد و هم جامعه را، نه مناسب است كه آدمي از جامعه فاصله گرفته و فقط به خود توجه كند و نه آن مطلوب است كه خود را رها كند و همةوقت خود را صرف ديگران كند، رعايت حد اعتدال بسيار مهم است، در قرآن كريم گاه نمونههايي ذكر شده است كه جامعه گريزي و هجرت از جامعه بهتر از جامعهگرايي معرفي شده است، نمونههايي مثل داستان اصحاب كهف، رهبانيت اصحاب حضرت عيسي ( و ... و گاه بازگشت به جامعه براي هدايت ديگران و معاشرت با آنها مورد توجه قرار گرفته است، استاد مصباح يزدي در كتاب اخلاق در قرآن جلد3 به هر دو نوع اشاره مينمايند و ميفرمايند: بدون شك بيشتر كمالات انسان در ساية اجتماع حاصل ميشود، اما اين بدان معني نيست كه بگوييم اجتماع داراي ارزش مطلق است، در قرآن كريم به همان اندازه كه به محبت كردن به مردم اهميت داده به تبري از برخي انسانها و دور شدن از آنها اهميت داده است بنابراينانسان ضمن اينكه موظف به خود سازي است و در اين جهت هم بايد تلاش كافي نمايد ولي هيچ تفاوتي بين اين امر، و حضور انسان در جامعه نيست، فاصله گرفتن و دور شدن از اجتماع راه درستي نيست بلكه عقب نشيني از ميدان مبارزه است و اين نه تنها فقط قوت نيست بلكه علامتي بر ضعف است، لذا خصوصاً با توجه به جامعه اسلامي امروز و نيازهايي كه در اجتماع است، انسان موظف است كه در متن اجتماع بوده و ضمناً مراقبت هم بنمايد كه گرفتار عوارض آن نشود و شكي نيست كه با وارد شدن در اجتماع و فعاليت در آن زمينههاي جديدي براي انسان فراهم شده و روشهاي خاصي ميطلبد كه در هر مورد بايد دقت نظر نمود، آثار مثبت آن را نكات و منفي آن را لحاظ نمود، و تلاش كرد كه نكات منفي را حذف يا از عوارض منفي آن كاست.